SVDB PLUS

sander@vander-bij.nl
+316 10 25 69 85

Startdatum: 20/02/2019

Aantal abonnees: 13/25

Q2-2024

Maquette naar Mars

Ik heb verder gewerkt aan de landschappen die ik in de vorige update met jullie heb gedeeld, maar nu met een nieuw ingrediënt dat alles heeft veranderd: stroop! Door stroop aan mijn maquettes toe te voegen, ontstaat er een andere afstand tot het onderwerp. Details blijven zichtbaar door de stroop heen, maar krijgen een dromerige, matte uitstraling. Dit creëert een groter gevoel van schaal en voegt een warme, herkenbare kleur toe. Het is bijzonder hoe één enkel ingrediënt zo’n grote impact heeft kunnen hebben op het totaalbeeld. Ik ben dan ook heel enthousiast om veel van mijn vorige maquettes dit nieuwe laagje te geven. Momenteel zit ik middenin dit proces en geniet ik er enorm van, ik ga hier waarschijnlijk een volledige fotoserie van maken. Hieronder kun je alvast een aantal voorbeelden bekijken.

(Houd vooral mijn Instagram in de gaten voor meer!)

Press kits voor artiesten

Het is een erg leuke ervaring om als fotograaf betrokken te zijn bij het creëren van “album cover” voor een artiest. Samenwerken aan een creatief proces om een visueel verhaal te vertellen dat perfect past bij zowel de muziek als de persoonlijkheid van de artiest, is echt bijzonder en ook een uitdaging.

Laatste maand heb ik dit mogen ervaren. De artiest (die ik in dit geval nog even anoniem houd) heeft voor mij een moodboard samengesteld. Dit inspireerde mij direct met beelden van de ruimte, aliens, de toekomst en het onbekende. Dit leidde tot het ontwerp van een planeet, die ik vervolgens doelgericht kon vormgeven. Hieronder zie je 5 resultaten uit deze serie waar we er 1tje uit gaan kiezen. Welke is jouw favoriet? En kan je raden welke ingrediënten ik gebruikt heb?

 

Zelf vond ik dit de mooiste:

 

Galerie Energieweg 

Het starten van mijn galerie staat nog steeds hoog op mijn agenda, en ik ben erg enthousiast om jullie mee te nemen op deze reis! Je kunt dit aankomende project volgen via mijn Instagram/TikTok voor exclusieve updates en foto’s.

Ook op deze pagina zal ik alle voortgang laten zien. Hier heb ik de mogelijkheid om er wat uitgebreider over te vertellen aan jullie als abonnees. Aan het eind van deze reis komt er een grote expositie waar ik jullie graag voor wil uitnodigen. Zo ver ben ik alleen nog niet, maar ik zal jullie op de hoogte houden!

Q1-2024

Nieuwe wormen!

Wie mij al een tijdje volgt weet dat ik samen met Marc Paulusma (en zijn wormen) een kunstproject ben begonnen dat zich richt op duurzaamheid en de toekomst van voedsel. Het afval van mijn landschappen gebruikt Marc op een hele bijzondere manier. Lees meer over zijn kant van het project via deze link: Meelwormen 

Het zal geen verrassing zijn dat mijn aandeel voor dit project natuurlijk weer met landschappen te maken heeft. Naast het interessante idee dat mijn afval wordt opgegeten door de wormen, is het eetpatroon van deze beestjes een inspiratiebron geweest voor de composities. Je ziet mij bijvoorbeeld geen piepschuim toevoegen aan een compositie, ik haal net als de wormen alleen stukken weg. Ook de vlakke stukken zijn herkenbaar omdat wormen zich vaak naar beneden tunnelen en daardoor het oppervlak intact laten.  

Dit kwartaal wil ik jullie niet alleen de nieuwe kunstwerken hiervan laten zien, maar ook de maquettes in het atelier. Zo krijg je een beter beeld van hoe ik te werk ga. In deze specifieke opstelling zie je hoe ik gelaagdheid in een landschap simuleer:

 

 

De piepschuimen plank (groen) is de basis van de maquette zoals je links op bovenstaande foto kunt zien. Ik snij vrij willekeurig meerdere stukken uit 1 plank met behulp van een hotwire. Vervolgens ga ik secuur met de hand te werk op de stukken waar ik potentie in zie (met schuurpapier). Eenmaal tevreden met de plank verf ik hem in een basiskleur en laat ik dat even drogen. 

Stap 2 (paars) bestaat uit veel willekeur, namelijk het gieten van vloeistoffen die niet zozeer met elkaar kunnen mengen. Dit creëert textuur, kleur, contrast, glans en vaak onverwachtste toevalligheden die ik verlang.

Als laatste stap (Rood) leg ik er plexiglas bovenop. Alle vloeistof klemt tussen piepschuim en glas. Maar dit gebeurd alleen op de vlakke stukken waar ik nog niet in gesneden heb. Dit creëert diepte, contrast en daarnaast houdt het vloeistoffen en eventueel rook op de plekken waar ik het wil hebben. De plekken waar ik wel gesneden heb liggen voor je gevoel direct lager en dat geeft een groter schaalgevoel. Ook oogt het met glas iets matter en geeft het nog de optie om er een extra laag bovenop te leggen.  

 

Op mijn Instagram kun je alle resultaten zien!

 

Een eigen galerie?

Ik heb een leuk en spannend plan! Het pand waar ik werk heeft een grote receptie die alleen wordt gebruikt als doorgang. Ik opperde het idee om er met zijn allen iets mee te gaan doen. Luchtig maar enthousiast begon ik over een expositieruimte waarin we kunstenaars kunnen uitnodigen om te exposeren. Dit liet ik vallen bij het bedrijf die aan mij huurt en dat werd zeer positief ontvangen. Zo goed zelfs dat er waarschijnlijk sprake is van funding mits ik een goed plan schrijf. Dit ben ik nu samen met een vriend aan het uitwerken.

Meerdere maanden kunnen werken aan mijn perfecte expositie(ruimte) is echt een droom van mij. Wat je soms mist bij een galerie, is hoe het aansluit op je kunst. Wanneer je dat zelf in de hand hebt, is dat echt heel tof. Het lijkt mij ook heel leuk om andere kunstenaars uit te nodigen en ze een ruimte te kunnen bieden voor talent. Ik houd jullie op de hoogte. Bekijk hieronder de “before” foto’s van de ruimte!

Tand update

Kleine update omtrent het zelfzorg project. Normaliter bouw ik landschappen voor de particulier met verkoop/verhuur. Maar met dit project daarentegen focus ik mij op maatschappelijk belang en specifiek de tandarts. Dit is nogal niche en om die reden richt ik mij nu op fondsen en het uitwerken van een aanvraag zodat ik dit project met zekerheid kan starten.  Hieronder kun je alvast een foto bekijken die functioneert als “schets”. De tanden moeten namelijk nog veel absurdistischer. Toch ben ik tevreden met dit eerste resultaat! Meer lezen over dit project? Scroll een stukje naar beneden.

    Piepschuim onder water in een bad van bieten

Q4-2023

Nieuwe kunst!

Bij een update hoort nieuwe kunst! In het laatste kwartaal van 2023 heb ik mijn project uit het eerste kwartaal met de “bergtoppen” weer opgepakt. De bergen zijn met de hand gesneden en bijgeschuurd uit piepschuim. Dit keer benaderd vanuit een andere invalshoek. Het verschil zit hem in de details, de bergen hebben meer handwerk dan voorheen en daarnaast heeft reflectie een grotere rol gekregen. Ik ben fan van onverwachte toevalligheden die mijn foto’s versterken en vervreemden. Om die reden staat er bij deze foto’s een zeer felle flits dichtbij het onderwerp, via een hoek komt dit licht direct in de lens terecht. Dit creëert een contrastrijk beeld met veel detail en de foto ziet er net even anders uit. Ze reflecteren erg goed vanwege oliën die ik over de maquette gegoten heb. Zie hieronder een aantal foto’s samen met hun close-up voor detail: 

Ditzelfde concept heb ik toegepast op een aantal maquettes van bovenaf voor nieuwe hemellichamen:

Tussen projecten door blijft er vaak residu liggen in mijn aquarium die ongepland prachtige combinaties en composities aan kunnen nemen. Hieronder zie je daar een voorbeeld van en tegelijkertijd mijn favoriete foto van 2023 aan de rechterkant: 

Niets boven Groningen

De laatste jaren heb ik veel heen en weer geschommeld tussen Groningen <-> Tilburg maar daar houd ik mee op. Al kan ik mijn landschappen in principe overal maken omdat ze geen locatie nodig hebben, mistte ik Groningen en mijn netwerk die ik daar had opgebouwd. Via CareX (anti-kraak) kreeg ik een kantoorpand op het oog die net vrijgegeven was door de gemeente. Ik mocht als 1 van de eersten een ruimte kiezen in dit gigantische pand en die kans heb ik snel gepakt. De ruimte die ik gekozen heb is enorm, wat ongetwijfeld weer invloed gaat hebben op de schaal van mijn maquettes. Ik kan alleen maar enthousiast zijn over komende projecten die ik hier ga realiseren. Stay tuned!

 

 

Tand

Iedereen heeft angsten en daar ben ik niet anders in. Ik heb zelf bijvoorbeeld meer dan 10 jaar lang de tandarts ontweken. Afgelopen november heb ik hier overheen kunnen stappen en ben zodoende terecht gekomen bij Laugeman in Tilburg. Bregje en Nusi namen mij in behandeling en dat ging meteen erg professioneel en vertrouwd.  Terwijl Bregje vullingen aan het plaatsen was en deze bijschuurde, moest ik vooral denken aan hoe ik mijn eigen piepschuimen landschappen bijschuur. Tandarts en landschapsfotograaf kunnen qua beroep bijna niet verder uit elkaar liggen, maar toch is er in dit geval een interessante overlap tussen de twee qua apparatuur. Bregje kijkt naar functie en creëert een werkende tand die we herkennen. Terwijl ik vorm de prioriteit geef en het opzoeken van originaliteit. Met deze bijzondere overlap en tegenstelling wil ik graag iets doen!

Wat nou als ik de tandarts was. Als ik in Bregje haar stoel ga zitten met mijn achtergrond als landschapskunstenaar. Hoe zien tanden er dan uit? Ik ben erg enthousiast om dit met mijn piepschuim te gaan ondervinden en wil Bregje het resultaat laten zien. Mijn doel voor het eerste kwartaal 2024 is om een serie foto’s van tanden te maken zonder na te denken over functionaliteit, maar in plaats daarvan te kijken naar vorm en originaliteit. Ik gok dat het een luchtige serie van absurde en niet praktische tanden gaat worden. Door mijn persoonlijke verhaal te delen hoop ik te laten zien dat de tandarts en zelfzorg in het algemeen niet iets is om bang voor te hoeven zijn. Maar ook dat je er niet alleen voor staat als het aankomt op angst en ontwijkingsgedrag.

Het lijkt mij belangwekkend om deze serie bij verschillende tandartsen direct aan de muur op te hangen. Voordat ik zover ben moet ik natuurlijk eerst de foto’s nog gaan maken. Dus hou deze pagina en mijn Instagram in de gaten!

 

Q3-2023

Wallhouse

Het Wallhouse, oorspronkelijk een presentatie/visitekaartje van architect John Hejduk (New York). Ondertussen een prachtige galerie in samenwerking met het Groninger Museum. Veel collega’s van mij hebben hier al exposities gehad en ik zou dat dolgraag ook eens willen doen. Het is namelijk een prachtig pand met een zeer karakteristieke indeling, vorm en kleur. Laatst was er een oproep in de vorm van een wedstrijd die fotografen/kunstenaars uitdaagden om het pand op een creatieve manier in het zonnetje te zetten. Daar deed ik dan ook heel graag aan mee. Ik heb een persoonlijk verhaal naar ze geschreven over hoe ik er vaak langs fietste met altijd de wens om er eens te exposeren. Ik woonde namelijk een aantal jaar aan de overkant van het water waar het aan grenst. Daarbij heb ik omschreven hoeveel spijt ik had dat ik het nooit echt geprobeerd heb toen ik nog in Groningen woonde. Ik dacht altijd dat ik daar nog niet “klaar” voor was. Ondertussen woon ik in Tilburg en om alsnog op afstand mee te kunnen doen heb ik het Wallhouse nagemaakt als maquette. Alhoewel ik daar veel ervaring mee heb is dit de eerste keer dat ik een gebouw heb nagemaakt en dat beviel mij eigenlijk zeer goed. Hieronder kun je de resultaten bekijken. Helaas heb ik niet gewonnen, wel ben ik blij dat ik het geprobeerd heb en gelukkig kan ik de foto’s nog aan jullie laten zien:

Q2-2023

Snapshot!

Eerder had ik hier al wat meer over verteld maar vanavond is het zover. 25 juni om 18:44 ben ik op TV bij NPO Zapp. Een kwartiertje voor het jeugdjournaal. Laat mij weten wat je ervan vond! Ik kon het beeld niet vooraf inzien dus ook ik ben zeer benieuwd!

Gemist? Hier is de herhaling te vinden:
https://www.zapp.nl/programmas/snap-shot/gemist/BV_101409725

Q1-2023

Nieuw Land

Mijn piepschuimsnijder is de laatste tijd mijn beste vriend. Dit heeft even geduurd omdat ik hiervoor mijn werkwijze aan heb moeten passen. Ik maakte mijn maquettes altijd zeer spontaan en vluchtig, tegenwoordig gaat dat eerder stipt en geduldig. Met het snijden van een “berg” ben ik al snel een dagdeel verder waarna ik de berg nog verf en een textuur op aanbreng. Er is nu een langere aanloop naar het eindproduct en dat gaat samen met meer keuzes in de willekeurigheid die mijn werk altijd gekenmerkt heeft. Willekeurigheid vanuit vloeistoffen en materialen creëert een originaliteit die je niet zomaar kan kopiëren. Dat is een eigenschap die ik op prijs stel, ook met het oog op de opkomende AI art. In mijn laatste werk heb ik na een lange tijd heen en weer schommelen een balans kunnen vinden tussen sturen en dingen uit handen laten. 

Als abonnee krijg je een kijkje achter de schermen te zien en deze keer wil ik graag de lichtopstelling tonen. Het zal geen verassing meer zijn dat ik deze landschappen in mijn aquarium fotografeer. Het piepschuim ligt in het water dat ik van bovenaf fotografeer. Licht strijkt langs de “bergtoppen” voor een sterk contrast met de diepere gelaagde stukken die net onder water zakken en hierdoor het licht anders opvangt (1). De achtergrond licht op met een lamp die via de grond het water van “achteren” belicht zodoende ontstaat er een contour van de berg die gelaagdheid creëert (2). Als klein detail staat er een 3de lamp met een hoek op de “berg” gericht die subtiele lijntjes op het wateroppervlak laten zien (3).


Q4-2022

KinderTV primetime BNN Zapp

Ik ben nogmaals benaderd door National Geographic met wie ik al eens eerder een interview heb gehad over landschappen op locatie. Mijn werk steekt daar wel leuk op in aangezien mijn landschappen niet direct een locatie hebben. De kijker kan deze er zelf bij verzinnen. Ze videobelden mij vanuit België. Hoewel dat een erg leuke ervaring was, had ik het nog leuker gevonden als ze bij mij in de studio langs waren gekomen. Dat vonden ze zelf gelukkig ook en ze vroegen mij om mee te werken aan een kinderprogramma over fotografie. Op 25 juni om 18:44 is de aflevering te zien, vlak voor het jeugdjournaal op NPO 3. Volgens kenners is dit de beste tijd die je kan hebben. Ik vind het doodspannend, maar de opnames gingen goed dus het wordt vast leuk om terug te kijken.  


Q3-2022

Future Foods Expo in de Synagoge t/m 4 dec

De World Press Photo ken je wellicht van naam. Het is een stichting die regelmatig fotografische journalistiek exposeert van hoog niveau met verhalen vanuit de hele wereld. Dit jaar organiseerden ze weer een expositie in de Synagoge in Groningen waarbij ook lokale kunstenaars zijn uitgenodigd om te reflecteren op het thema “Future foods”. Ondanks dat ik niet echt meer lokaal ben sinds ik vanuit Tilburg werk, hebben ze mij gelukkig toch nog uitgenodigd voor hun expositie.

Ik hoorde dat Marc Paulusma ook gevraagd was om deel te nemen en vooral om die reden deed ik graag mee. Marc heeft een erg interessant concept voor de toekomst van voedsel. Hij zet namelijk meelwormen in om ons afval (piepschuim) op te eten waarna hij vervolgens voedsel maakt van deze wormen. De boeteburger noemt hij het. Via de meelworm eten wij daardoor indirect ons eigen afval op. Dat sluit natuurlijk mooi aan op mijn eigen werk, aangezien ik mijn landschappen maak met hetzelfde afval. Ik heb mij gericht op het eetpatroon van deze beestjes en dit gebruikt als inspiratie voor mijn landschappen van piepschuim. Het afval van mijn producten hebben Marc en ik vervolgens in een meubel geplaatst achter glas, waar de meelwormen hun ding kunnen doen en wij ze kunnen observeren.

Lees meer over Marc en zijn wormen via deze link:

Marc Paulusma

Check de openingstijden van de Synagoge via deze link:

Synagoge Groningen


Donateursdag Annemiek Vos

Kunstpunt (Voormalig CBK Groningen) vraagt mij regelmatig om foto’s te maken voor hun online platform. Ze hebben een doorlopende serie “In het atelier van” waarbij Dinnis van Dijken een noordelijke kunstenaar interviewt  over diens praktijk. Dinnis schrijft daar een stukje over en ik lever beeld voor een kijkje op iemands werkplek. In oktober mocht ik Annemiek Vos op de foto zetten en dat klikte meteen heel goed! Nadat we klaar waren met de foto’s, hebben we uren nagepraat over de kunstscene in het noorden en heb ik ook iets van mijn eigen werk laten zien. Annemiek heeft een soortgelijke regeling als PLUS, alleen noemt zij haar abonnees “donateurs”. Elk jaar regelt ze een gezellige donateursdag als bedankje voor hun steun. Tijdens ons interview vroeg ze mij om daarbij te helpen. We hebben een zaal gehuurd in Groningen waar ik mijn suikerspin ruimtereis getoond heb samen met een expositie. Naast een klein kunstwerkje verkocht te hebben zijn er ook nog 2 abonnees bij gekomen!

Wil je het interview van Annemiek lezen? Klik dan verder op deze link:

Interview Kunstpunt Annemiek Vos

Geïnteresseerd naar de suikerspinnen? Klik op deze link en bekijk de video:

RUIM

 

 


National Geographic

In opdracht van National Geographic heeft Jan Dirk van den Burg (de opvolger van de Fotoclub des Vaderlands) mij geïnterviewd over landschapsfotografie. Vanaf België video belden ze mij live tijdens de opnames. Ik vertelde kort over hoe ik mijn landschappen creëer zonder op pad te gaan, terwijl het National Geographic team juist op pad was voor een item over landschappen op locatie. Het was een leuk gesprek waarin ik een andere kant van landschapsfotografie heb kunnen belichten. Hier kunnen jullie de video bekijken:

Interview Sander v/d Bij, National Geographic


Q2-2022

Suikerspinnen open Toop

Elk jaar organiseert de Biotoop in Haren een open dag waar rond de 2000 mensen op afkomen. Vanwege de pandemie hebben we een paar overgeslagen maar dit jaar was iedereen er weer bij. Ik had het idee om voor deze dag nieuw werk te maken binnen mijn project RUIM; de kosmosfotografie met suikerspinnen. Drie weken lang heb ik in mijn studio foto’s hiervan gemaakt en daar zijn 3 kunstwerken uitgekomen met een oplage van 8 per stuk. Omdat ik werkzaam ben in de Noorderlicht fotogalerie kon ik gemakkelijk mijn favoriete mat papier uitkiezen voor alleen de kostprijs. Ik heb een paar oplages opzei gezet voor abonnees en ze zijn erg zacht geprijsd, dus mocht je interesse hebben neem even contact met mij op! Hieronder zie je alle deelnemers/inwoners van de open dag in de Biotoop en kun je de nieuwe kunstwerken bekijken.

 

Zodra ik de foto in negatief bewerk krijgt het de ruimte/cosmos associatie maar tot die tijd ligt er alleen wat yoghurt met suikerspinnen in mijn atelier. Op mijn RUIM pagina kun je een video bekijken hoe ik honderden van deze suikerspinnen achter elkaar heb geplakt. Als je deze video helemaal tot het einde bekijkt kun je een kijkje nemen in mijn (vorige) atelier en vervolgens ook hoe deze opstelling eruit ziet: http://www.sandervanderbij.nl/ruim/


Q1-2022

Groningen en Tilburg

Begin dit jaar kreeg ik de mooie gelegenheid om samen te wonen met mijn lief Sophie en dat hebben we gedaan. We zitten nu in Tilburg waar ik ook mijn atelier gevestigd heb. In het noorden heb ik nog wel een woning gehouden in de Biotoop (Haren) om periodiek bij Fotogalerie Noorderlicht te kunnen blijven werken en mijn netwerk te behouden. Mijn atelier in Groningen waar ik in 2016 mijn kunst carrière ben gestart heb ik wel op moeten zeggen. Gelukkig maakt het voor mijn landschappen niet uit waar mijn aquarium staat. Ik ben erg enthousiast om mij op de Tilburgse kunstscene te gaan richten met nieuw werk! Er wordt mij namelijk verteld dat er hier leuke kunstinitiatieven zijn. Die ga ik dit jaar opzoeken want het is weer hoog tijd voor exposities.

Ik heb tussendoor nog een aantal exposities kunnen plannen, zoals de expositie in Vindicat die je op dit moment kunt bekijken in Groningen. Neem even een kijkje naar binnen als je over de grote markt heen loopt. Hij duurt tot en met 3 december en mocht je er iets over willen lezen, Sikkom heeft mij kort geïnterviewd:

–> Interview Sikkom <–


Q1-2021

Exposeren bij Pictura & Vindicat

Dit jaar begint erg goed want ik heb eindelijk al mijn schulden afbetaald, waardoor ik mij nu in 2021 volledig kan richten op het maken van nieuw werk en het delen hiervan. 

De exposities komen langzaam weer op gang en dat geldt dan ook voor mij. Voor mijn eerste expositie dit jaar heb ik een werk ophangen in Pictura Groningen. Een kleine bijdrage aan een gigantische expositie met 171 kunstenaars. Een erg leuk begin van 2021. Voor deze expo had ik mijn favoriete print uit 2020 opgehangen die je kunt zien als je een stukje naar beneden scrollt.

Naast Pictura heb ik me aangemeld voor een een Pop-up-galerie aan de grote markt in het Vindicat gebouw. Hier heb ik een video voor toegestuurd en ik ben geselecteerd! Uit de 71 aanmeldingen hebben ze mij gekozen om een kwartaal lang te exposeren. Mijn streven dit jaar is om aan zoveel mogelijk exposities deel te nemen, zodat ook mijn opslag aan kunstwerken weer aangevuld kan worden. Zie hieronder welke prints er bijvoorbeeld al beschikbaar komen dankzij deze expo aan de grote markt in Groningen: 

 

Erkend leerbedrijf & Stagiaire

Lotte van der Warf

Afgelopen jaar ben ik een officieel erkend leerbedrijf geworden. Lotte van der Warf zag mij net als vele van jullie op een herhaling van VTWonen voorbij komen en heeft mij benaderd voor een stageplek. Ze komt mij dit kwartaal assisteren in de studio om te leren hoe mijn landschappen tot stand komen. 

Lotte is een fotografie studente aan het Noorderpoortcollege in Groningen. Ze heeft een fascinatie voor vormen en texturen en haalt plezier uit het maken van contrast volle beelden met behulp van haar macrolens. Lotte herkent zichzelf in mijn stijl en hoopt via deze stage haar kennis en skills naar een hoger niveau te tillen.

Ik ben erg benieuwd hoe onze samenwerking gaat verlopen!


Q4-2020

Favoriete werk 2020 

Er zijn een aantal abonnees bijgekomen en dat brengt een hele selectie nieuwe prints met zich mee. Ik was al een tijd van plan nieuwe werken te printen, en aangezien de exposities hopelijk weer gaan beginnen lijkt mij dit een mooi moment. De opslag zal dus uitgebreid worden, inclusief de print van mijn persoonlijke favoriet (bekijk ‘m hieronder!) Als je benieuwd bent daar de opties voor aan jouw muur, vraag het me gerust.

 

Achter de schermen

De meeste mensen zien natuurlijk alleen het eindproduct van mijn werk, maar jullie als abonnees krijgen ook een kijkje achter de schermen te zien. Het meeste werk van mijn landschapsfoto’s vindt plaats voordat de foto daadwerkelijk gemaakt wordt. Dit werk vooraf  bestaat voornamelijk uit het selecteren en bij elkaar brengen van ingrediënten, om onwaarschijnlijke combinaties te vinden die ik kan gebruiken voor het creëeren van mijn landschappen.

Het lijkt  mij een leuk streven om elk kwartaal één van deze combinaties met jullie te delen. Met deze keer een kijkje achter de schermen over mijn recente (zeer korte) expo over taart.

Taart Expo

Een goede reden om de draad weer op te pakken was de expositie “TAART”. Mijn favoriete galerie hier in het hoge noorden “With Tsjalling” was net als ik op 3 december jarig. Om dat te vieren heeft hij 40 kunstenaars gevraagd om een werk te maken rond het thema “taart”. Ik was daar 1 van en om aan jullie te laten zien wat er achter schermen aan mijn werk vooraf is gegaan, heb ik een kort filmpje gemaakt. Mocht je graag de magie willen behouden en niet willen zien hoe mijn landschappen tot stand komen, dan raad ik je aan om dit filmpje NIET te kijken.


Q3-2020

Money, money, money

Helemaal terug in 2016 heb ik een lening afgesloten om puur en alleen maar bezig te kunnen zijn met produceren.  daaruit is deze serie voortgekomen: http://www.sandervanderbij.nl/294d. Ik heb hier ontzettend veel van geleerd en vrijwel al mijn huidige projecten zijn indirect uit deze experimentele periode voortgevloeid. Het nadeel hiervan was echter dat ik een schuld opgebouwd heb, die ik tot dit jaar meegesjouwd heb. Dit Corona-jaar was voor mij een goed excuus om aan de slag te gaan met het afbetalen van deze schuld en het opbouwen van een financiële buffer. Het was voor iedereen een moeilijk jaar en dus ook voor mij als kunstenaar. Er waren nauwelijks exposities en dat zorgde ervoor dat ik ook minder motivatie had om te produceren. 

Om mij schuld af te betalen heb ik een bijbaan genomen en heb ik mijn kunst op een lager pitje gezet. Ondertussen ben ik financieel een stuk stabieler en heb ik dus weer alle tijd om me volledig op mijn kunst te richten. In het nieuwe jaar ben ik van plan om weer voluit te gaan produceren en dit tevens op Instagram en via de updates met jullie te delen. Hopelijk gaan er ook weer veel exposities plaatsvinden en kan ik daar mijn werk weer in levende lijve aan jullie laten zien!

 


Q2-2020

Nieuw Peil


Verassing! Ook in het 2ᵉ kwartaal van 2020 heb ik landschappen gemaakt, dit keer van bovenaf met mijn denkbeeldige helikopter/drone. De landschappen zijn vlak en hebben wat extra verbeelding nodig en juist die uitdaging maakt het voor mij interessant. Want vanaf wanneer categoriseer je een natte tortilla als een landschap.

Een combinatie van vloeibare ingrediënten reageren op elkaar en verrassen mij altijd weer opnieuw. Het is voor mij belangrijk dat de landschappen niet te geënsceneerd ontstaan, maar organisch tot stand komen voordat de foto gemaakt wordt. Ik ben een grote fan geworden van tortilla’s en de manier waarop vloeistoffen hierop passeren en deels intrekken. Daarnaast is het altijd een leuke verrassing hoe de tortilla er de volgende dag uitziet, grotendeels opgedroogd en hard geworden benader ik het landschap weer met een frisse nieuwe blik.

 

VT Wonen

Het is alweer 16 maanden geleden dat ik in het bekende programma VTwonen mijn kunst mocht laten zien. SBS6 toonde vorige maand op 10 juni weer een herhaling en dat merk ik dan direct aan mijn mail inbox. Dankzij het publiek wat ik heb kunnen bereiken groeit het aantal abonnees gestaag door en daar kan ik alleen maar ontzettend dankbaar voor zijn! 

 

 

MAL – Modern Art Loppersum

Mijn kunstcarrière begon pas echt serieus te worden op het moment dat iemand tegen mij zei: “Die wil ik hebben! Hoeveel kost het?”. Ger van Dam was diegene die mij in 2015 dat eerste duwtje heeft gegeven en sindsdien zijn wij elkaar blijven steunen in de kunstwereld. Ger en zijn vrouw Wilma Kuiper hebben naast mijn kunstwerken hun huis vol hangen met andere goeie kunst. Ondanks de huidige pandemie willen Ger en Wilma graag deze collectie met de wereld delen. Een digitale tour is hun oplossing en ik heb een kleine teaser gefilmd om dit onder te aandacht te brengen. Bekijk ze hieronder:

 

 


Q1-2020

 2020: het jaar van de knolraap?

Misschien komt het omdat ik zelf langzaam vegetariër aan het worden ben, of omdat mijn moeder vaak tegen mij zegt dat ik gezonder moet leven. In ieder geval staat het eerste kwartaal van 2020 in het teken van groenten en fruit. Zeker 2 à 3 keer per week leeg ik de groente- en fruitschappen van de supermarkt. De laatste tijd trekken vooral de knolraap en de knolselderij mijn aandacht. Ik ben fan geworden van hun textuur, die mij een bergachtig landschap laat zien onder de (macro)lens. 


Q4-2019

Kaas 

Mijn vriendin was eind oktober jarig en ik heb als cadeautje een landschap voor haar gemaakt. Aangezien Sophie een hekel heeft aan gorgonzola, heb ik juist deze kaas als basis gebruikt voor het landschap. Na ongeveer een kilo aan schimmelkaas gebruikt lukte het aardig om een horizon te maken. Mijn buren zagen mij dagelijks met gorgonzola heen en weer lopen, want in mijn atelier maakte ik de foto’s terwijl thuis de oven klaar stond om de kaas aan elkaar te smelten. Hoewel ik de uitdaging erg leuk vond, is gorgonzola een ingrediënt dat ik nooit meer wil gebruiken. Wat een stank. Ik heb er zelf bijna een hekel aan gekregen, terwijl het eigenlijk mijn lievelingskaas was. Hieronder kun je het eindresultaat zien:

(Sophie was er heel blij mee)


 

 RUIM

Na het Noorderzon festival wilde ik graag doorwerken aan “RUIM”. Mijn video heb ik ondertussen honderden keren gezien en ik merkte dat ik nog niet geheel tevreden was met mijn planeten. Dus om nog een stap verder te gaan ben ik mij volledig gaan richten op mijn glazen schimmelkommen.

Onderstaande kommen heb ik gevuld met kattenbakkorrels, siroop, dik bleek, advocaat, gemberstukjes, yoghurt en ekoline. Vooral de yoghurt zorgt voor de schimmel. Bijna alle ingrediënten in “RUIM” creëren een fascinerende willekeurigheid, die ik niet kan plannen. Daardoor heeft elke planeet een uniek karakter gekregen.

 

Deze close-up laat goed zien wat de siliconen kattenbakkorrels doen voor de textuur.


 

Vooruitzicht

In het nieuwe jaar wil ik mij vooral gaan richten op jullie, de abonnees. Als ZZP’er heb ik het altijd lastig gevonden hoe je van klus naar klus leeft, nooit wetende wanneer ik de volgende print verkoop. Dankzij jullie komt er eindelijk wat consistentie in mijn beroep, wat er voor zorgt dat ik beter vooruit kan plannen. SVDB PLUS heeft het aanschaffen van mijn kunst wat laagdrempeliger gemaakt en in 2019 zijn er daardoor 12 abonnees bij gekomen. Ontzettend bedankt voor jullie vertrouwen in mij! Nog 12 abonnees lijkt mij een mooi streven voor 2020! 

Zine

Ik ben begonnen met het maken van mijn eigen “Zine”. Dit wordt een bundel van mijn astronomie fotografie uit de categorie “RUIM”, een samenvattend boekje op het middelpunt tussen fictie en werkelijkheid. Met een combinatie van tekst en beeld neem je een duik in mijn huis-tuin-en-keuken-heelal.

Mijn Zine krijgen jullie gratis thuis gestuurd zodra ik die af heb. Ik houd jullie op de hoogte van de voortgang!


Q3-2019

Noorderzon is een groot jaarlijks festival in Groningen en ik ben gevraagd om net als vorig jaar een video te laten zien. Het is een gigantisch project waarin ik mijn fotografie achter elkaar heb  geplakt om een ruimtereis te simuleren. Duizenden gelaagde fotofragmenten, atmosferische muziekstukken en een beschouwend narratief scheppen samen een wereld die doet denken aan ons eigen universum. Niets is echter wat het lijkt, zoals jullie van mij gewend zijn heb ik alles vanuit mijn studio gemaakt. Hieronder kun je het eindproduct bekijken, met op het eind mijn boodschappenlijstje.

     


Q2-2019 

Back to basics

Vanaf januari heb ik materiaal uit mijn afstudeerperiode (2015) weer opnieuw opgepakt. Het is een leuke uitdaging om eerder gebruikt materiaal nogmaals te proberen en jezelf uit te dagen om beter werk neer te zetten dan voorheen.

         Aluminium folie heb ik altijd een fijn materiaal gevonden, maar ik heb het gevoel dat ik niet alle potentie eruit hebt gehaald tijdens mijn afstudeerperiode. Het leek mij daarom perfect om er weer mee aan de slag te gaan. Ik heb 100 meter aluminium folie aangeschaft, vervolgens ben ik dit op alle denkbare manieren gaan bewerken en vervormen. Hieronder zie je een viertal verschillende texturen uit mijn zoektocht naar de perfecte kreukels.

Na een serie experimenten met de folie werd mij duidelijk welke textuur ik wilde hebben. Het is voor mij belangrijk dat het materiaal enigszins herkenbaar is, terwijl je ook de associatie kan hebben met een landschap. Op de grens tussen fictie en werkelijkheid probeer ik al mijn werk te balanceren.

Hieronder zie je een aantal eindproducten van mijn aluminium experimenten:

Achteraf vond ik deze landschappen iets te realistisch en gelikt. Hieronder heb ik met soortgelijke maquettes een nieuwe serie foto’s gemaakt die mij veel beter zijn bevallen. De kleuren zijn net wat anders en ik heb een rookmachine gebruikt om die gelikte scherpte weg te nemen. In zijn geheel ligt het minder voor de hand en dat maakt het voor mij al direct een interessantere serie.


Piepschuim

Naast aluminium folie stond piepschuim op mijn boodschappenlijstje, een materiaal waar ik ook al vanaf 2015 mee aan het werk ben. Piepschuim is tevens het materiaal wat mij het meeste succes heeft opgeleverd. Wat het des te uitdagender om er een nieuwe serie mee te maken. Na deze piepschuimserie heb ik besloten één van de foto’s te printen. Het is de grootste print die ik ooit heb laten drukken met een formaat van 180 x 75 cm. Achteraf gezien was hij iets te lang voor praktische redenen, want hij past net niet meer op mijn bakfiets. Gelukkig is hij wel heel mooi geworden.

Pigmentprint op Canson Infinity, Edition Etching RAG op dibond.

180 x 75 cm I 2 mm

Dit blokje piepschuim is één resultaat van een slopende zoektocht. Na een aantal exposities komt ook deze print in de opslag terecht, waaruit jullie als abonnees kunnen kiezen. Ik denk zelf dat deze een hele mooie aanvulling kan zijn bij iemand thuis en ben dan ook zeer benieuwd waar hij terecht komt.

Om bij een eindproduct te komen heb je vrijwel altijd honderden foto’s vooraf. Vallen en opstaan creëert de basis voor het eindproduct. Met veel onderzoek en terugblik kan ik gerust stellen dat ik ben gegroeid als bedreven piepschuimfotograaf.

Naast het fotograferen ben ik exposities aan het regelen. Ik heb gemerkt dat ik hier een goede balans voor mijzelf in moet vinden. Zodra ik mij teveel richt op het produceren van nieuw werk, komt mijn fotografie niet naar buiten vanwege een gebrek aan exposities. Aan de andere kant is het ook niet goed om alsmaar te netwerken, want produceren is waar ik het meest gelukkig van word. Een balans is best lastig, want zoals jullie ook merken met deze vertraagde updates richt ik mij heel graag maar op 1 ding tegelijk.

Er staan op dit moment drie exposities op de planning. De eerstvolgende opent zondag 12 mei en daar ben ik dan ook heel druk mee geweest. Het was nogal een uitdaging om met 12 kunstenaars (groepsexpositie) een ruimte goed in te delen, maar dat is ontzettend goed gelukt. Je kunt bij Pictura deze expositie bekijken tot 16 juni, ze zijn open van woensdag t/m zondag.


Q1-2019

Lauwersmeer 

Noorderlicht (Galerie) en Noorderbreedte (Magazine) hebben mij en 15 andere fotografen de opdracht gegeven het Lauwersmeer vast te leggen. Van 1969 tot nu in 2019, het Lauwersmeer is dit jaar 50 geworden. Hieronder kun je mijn invalshoek bekijken:

Gemiddeld Lauwersmeer

Als landschapsfotograaf kijk ik veel naar de kenmerken van een gebied, wat maakt nou een landschap? Hoe ontstaat er een vorm van herkenning voor een stuk land en hoe pak je de identiteit van een specifiek gebied? Fotografie is een wat lastig medium om achteraf een identiteit mee te pakken, zeker na 50 jaar. Met schilderen of tekenen ben je minder gebonden aan tijd, fotografie daarentegen pakt altijd ingrediënten uit de wereld van vandaag en is per definitie dus altijd actueel.

Toch wilde ik als fotograaf liever niet een beeld maken van één korte periode uit één seizoen uit één jaar, maar een overkoepelende foto die voor mij de identiteit beter weet te pakken van het Lauwersmeer. Persoonlijk heb ik niet veel ervaring opgedaan in het gebied maar andere mensen zeker wel, om die ervaringen en vooral beeldtaal bij mijn werk te voegen heb ik een duik genomen in het internet op zoek naar 100 foto’s van 100 verschillende mensen met hun eigen invalshoek, elk op een andere dag.

Deze foto’s pluis ik helemaal uit. Waar ligt gemiddeld de horizon? Wat voor titel geven mensen aan hun foto? Welke kleur is doorslaggevend? Kortom alles wat een foto een foto maakt. Met deze verzameling van gegevens probeer ik dichterbij de identiteit te komen van het Lauwersmeer en implementeer ik die kennis vervolgens in mijn eigen interpretatie van het gebied.

Vergelijkbaar met de meer klassieke kunstvormen zoals schilderen, ligt mijn focus op het creëren van een nieuw en overkoepelend landschap in tegenstelling tot het registreren van een huidige. Ik wil dan ook mijn maquette in de foto terug laten komen om dit te laten zien. Mijn aquarium en het Lauwersmeer hebben ook een leuke overeenkomst, het zijn beiden artificiële opslagen van water.

Kleur

Van 100 foto’s heb ik de kleur gemeten boven de horizon, onder de horizon, daarnaast over de gehele foto in het algemeen. Het gemiddelde van alles heb ik vervolgens vrij letterlijk in mijn maquette gebruikt via een scherm met de juiste RGB-waardes erop.

Omdat mijn foto uiteindelijk alleen water en lucht liet zien, heb ik de data van het land achterwege gelaten en alleen de lucht gebruikt aangezien water reflecteert.

Hieronder zie je mijn verzamelde kleuren in RGB waardes. Een onderzoek naar de vraag: Welke kleur heeft het Lauwersmeer?

Horizon

De horizon is een herkenbaar eigenschap van elk klassiek landschap. Door 100 foto’s op te delen in verticale gradaties van 20 heb ik gemeten op welke hoogtes in het frame van elke foto, de horizon het kader van de foto verlaat. 

Met dit onderzoek heb ik een antwoord gekregen op mijn vraag: Waar ligt gemiddeld de horizon van het Lauwersmeer?

Eindproduct

Op basis van de analyse kom ik dan met mijn
eigen interpretatie van het Lauwersmeer. “Een gemiddeld Lauwersmeer”, met de gemiddelde kleuren uit mijn onderzoek en de gemiddelde (scheve) horizon.